Op weg naar Munduk

Na het ontbijt in het hotel en nadat Linde dag heeft gezegd tegen haar vriendinnetje Natasja uit Jakarta werden we om 10 uur opgehaald door Made, de gids en Ketut de chauffeur.  Als eerste reden we naar Banjar, om een bezoek te brengen aan de hete bronnen.  Deze bronnen hebben een belangrijke rol gespeeld tijdens de Nederlandse en Japanse bezetting. De bronnen worden druk bezocht door toeristen die in Lovina verblijven maar ook door de lokale bevolking. Er zijn drie baden met warm zwavelwater waarbij het water uit grote drakenkoppen de baden in stroomt. De meiden blij dat ze toch nog even konden zwemmen vandaag, het hotel voor de komende 2 dagen heeft namelijk geen zwembad.  Na een uurtje gebadderd te hebben, hebben we onze weg vervolgd naar Sidatapa, een traditioneel Balinees dorp in de bergen. De meeste huizen hier zijn gemaakt van klei, maar je ziet dat er langzaam toch wel verandering optreedt want er worden ook steeds meer stenen huizen gebouwd. De originele huizen bestaan uit drie gedeelten, het eeste gedeelte de veranda waar de gasten ontvangen worden, het tweede gedeelte de keuken waar nog op houtsvuur gekookt wordt. Omdat de huizen geen schoorsteen hebben  zijn de huizen van binnen helemaal zwart. Het derde gedeelte is de slaapkamer met twee aparte bedden. In deze ruimte is bovenin ook een plek gemaakt om te offeren en waar men spullen bewaard van de voorouders. We mochten even een kijkje nemen in zo'n huis. Erg bijzonder en niet voor te stellen dat mensen nog steeds zo leven. Ondanks het feit dat mensen niks lijken te hebben zijn ze toch heel gelukkig. In dat huis wat we bezocht hebben woonde een hele oude, blinde vrouw met haar zus. Een familie lid is zelfs 100 jaar oud geworden. 
Het dorp ligt in een gebied met heel veel kruidnagelbomen, langs de kant van de weg zie je heel veel doeken vol met kruidnagels liggen die liggen te drogen. In het dorpje Sidatapa waren ook enkele kindjes bezig om de kruidnagels te ontdoen van de takken en blaadjes. Hier krijgen ze een extra zakcentje voor, 1000 rupiah, oftewel 8 cent.  Merel en Floor  hebben nog even meegeholpen met dit gezellige klusje. 
Na dit bezoek weer terug in de auto, Linde was inmiddels weer wakker, ze was net voor aankomst in slaap gevallen en bleef met de chauffeur achter in de auto. Nadat ze wakker was geworden heeft ze op de roze telefoon van de chauffeur foto's van zijn dochtertje bekeken. 

De rit naar Munduk wordt vervolgd. Veel kleine dorpjes onderweg, veel gedroogde kruidnagels, veel, heel veel gaten in de weg, en veel zwaaiende mensen. Wij zijn voor hen net zo'n attractie als zij voor ons. Ook onderweg enkele kleurrijke vrouwen op weg naar een ceremonie. Op hun hoofd offerschalen met opgestapeld fruit. Erg mooi. De gids vertelt ons dat de vrouwen op Bali een hele sterke nek hebben, ze kunnen wel tot 90 kilo !!! dragen. 
Steile bergweggetjes worden getrotseerd, Lianne die af en toe paniekerig zich goed vasthield bij de steile haarspeldbochten. Een pluim voor Ketut dat hij ons weer veilig op het volgende adres heeft gebracht.  We verblijven nu in Munduk, in de bergen, een stuk frisser, s'avonds je fleecevest aan. Het is hier wederom prachtig. We slapen in een cottage wat voorheen een rijstschuur, lumbung, was.  De meeste cottages, helaas wij niet, kijken uit over de rijstvelden. Je kan zelfs in de verte de zee zien liggen.  Na aankomst hebben we lekker genoten van het uitzicht onder het genot van vers gemaakte bananencake met kokos en palmsuiker. Op de rijstvelden werd hard gewerkt door de vrouwen. De rijst is klaar om geoogst te worden en de vrouwen snijden met een mesje, wat ze in hun hand verstoppen om de rijstgodin, Dewi Sri, niet af te schrikken, de rijststengels af en binden het in bundels. Deze bundels gaan in bamboemanden of zakken en worden op de hoofden van de vrouwen weggebracht. We hebben dit hele tafereel gevolgd en Merel heeft zelfs nog even zo'n volle mand op haar hoofd gezet. Nadat de zon onder was gegaan hebben we lekker gegeten in het hotel, Roos en Linde lekker spaghetti, Merel een wienerschnitzel en papa en mama nasi campur en ikan base kuning. Het eten is aardig aangepast aan de westerse toerist. 
Morgen een lekker rustig dagje, misschien een wandeling naar de waterval even verderop en langs de rijstvelden...... 

Lianne.